Historia szkoły

W budynku przy ulicy Szkolnej koronowska młodzież pobierała nauki już w roku 1862; wtedy mieściła się w nim powszechna szkoła katolicka. Pierwszy rok działalności liceum, rok szkolny 1945/1946, rozpoczęto w dwóch budynkach: w budynku „szkoły białej” przy ulicy Sobieskiego i właśnie w budynku „szkoły czerwonej” przy ulicy Szkolnej. Zapisy ze szkolnej kroniki (prowadzonej przez Józefa Ceynowę – znanego kaszubskiego pisarza i poetę, popularyzatora kultury Pomorza, wieloletniego nauczyciela i dyrektora szkoły w Koronowie) podaje, że 20 października 1945 roku, budynek przy Szkolnej został zwolniony z kwater wojskowych 49. pułku piechoty i oddany szkole. W ciągu 6 dni budynek uporządkowano i zorganizowano w nim 14 izb lekcyjnych. W „czerwonej szkole” uczyły się dzieci Szkoły Powszechnej i młodzież Szkoły Powszechnej Dokształcającej Zawodowej. W 17 klasach było wtedy 739 uczniów, pracowało 16 nauczycieli. Ten pierwszy, trudny, powojenny rok szkolny zakończył się 28 czerwca nabożeństwem w kościele Najświętszej Marii Panny, rozdaniem świadectw i pożegnaniem uczniów klas siódmych. 10 listopada 1946 roku odbyła się uroczystość otwarcia i poświecenia Gimnazjum Ogólnokształcącego Koedukacyjnego. Jego dyrektorem został Feliks Kaute. W czterech oddziałach gimnazjum, mieszczącego się w „szkole czerwonej”, uczyło się 160 uczniów.

Szkoła Dokształcająca Zawodowa przeniesiona została w całości do budynku „szkoły białej”. Ważny w historii koronowskiej szkoły był rok 1949/1950 – na podstawie zarządzenia Ministerstwa Oświaty z dnia 24 lutego 1949 r. mocą decyzji Kuratorium Okręgu Szkolnego Pomorskiego, dotychczasowe gimnazjum stało się podstawą utworzenia Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej (tzw. 11 latki), przemianowanej później na Liceum Ogólnokształcące. Na siedzibę liceum przeznaczono budynek przy ulicy Szkolnej. Dyrektorem Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej w Koronowie został Stanisław Gałan, który sprawował tę funkcje do roku 1951. Za jego kadencji, w roku 1951 odbył się pierwszy w historii szkoły egzamin maturalny – świadectwo dojrzałości wręczono wówczas 23 absolwentom.

Kolejnym dyrektorem liceum, w latach 1951-1967, był Józef Ceynowa. Dzięki jego staraniom, przy wydatnej pomocy i zaangażowaniu wielu mieszkańców Koronowa, przy Liceum Ogólnokształcącym wybudowano salę gimnastyczną. Kolejnymi dyrektorami byli: Kazimierz Śmierzchalski (od 1967 do 1969), następnie Elżbieta Gańcza (od 1969 do 1971). W roku 1971 dyrektorem o społecznikowskiej pasji został Zbigniew Nowakowski, który zainicjował i zrealizował rozbudowę szkoły. Wspomagali go zwłaszcza dwaj nauczyciele: chemik Alojzy Kraska i nauczyciel wychowania technicznego Lech Jankowski; w czynie społecznym pracowali uczniowie i ich rodzice. Uporządkowany został teren wokół szkoły – założono zieleńce, zasadzono krzewy i drzewa, otynkowano sale gimnastyczną i wybudowano nowe budynki gospodarcze. Pod salą gimnastyczną wygospodarowano pomieszczenia na klub, wybudowano fontannę, wyasfaltowano boisko, które zimą stawało sie lodowiskiem. Po remoncie adaptacyjnym w budynku szkolnym, na strychu oddano do użytku pomieszczenia na bibliotekę, radiowęzeł, sklepik uczniowski, gabinet lekarski, ciemnię fotograficzną i harcówkę. Przy pomocy ówczesnych władz miasta wybudowano również amfiteatr.

Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie jej imienia Leona Wyczółkowskiego. Nastąpiło to 14 października 1972 roku. Wręczenie sztandaru oraz odsłonięcie poświęconej patronowi tablicy pamiątkowej. Zarówno sztandar jak i tablicę ufundowały miejscowe zakłady pracy. Dbałość o estetykę szkoły, szła w parze z poszerzeniem oferty edukacyjnej i wychowawczej. W roku 1970 dla uczniów klas maturalnych wprowadzono zajęcia fakultatywne – przyszli koronowscy maturzyści poszerzali swoją wiedzę uczestnicząc w blokach przedmiotowych: humanistycznym, biologiczno – chemicznym, matematyczno – fizycznym.

Uczniowie liceum brali udział w olimpiadach przedmiotowych i konkursach, pracowali w kołach zainteresowań (matematycznym, biologicznym, historycznym, recytatorskim), trenowali dodatkowo na zajęciach SKS-u, jeździli pod opieką nauczycieli na wędrowne obozy. Kolejne zmiany organizacyjne przyniósł rok szkolny 1979/1980. Kuratorium w Bydgoszczy wydało decyzje o utworzeniu w Koronowie Zespołu Szkół. W jego skład, oprócz Liceum Ogólnokształcącego weszły szkoły zawodowe oraz Technikum Mechaniczne. Dyrektorem nowej placówki oświatowej został Zbigniew Nowakowski; dwa lata później zastąpił go Eugeniusz Banaszewski.

Lata 80. w historii koronowskiego liceum to okres niezwykłej aktywności młodzieży, mocno zaangażowanej w życie swojej szkoły. Działał samorząd, który organizował uczniowskie sejmiki, „humaniści” przygotowywali sesje naukowe poświęcone Janowi Kochanowskiego czy Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi i organizowali konkursy recytatorskie, pasjonaci teatru wystawiali inscenizacje szkolnych lektur, matematycy brali udział w konkursach. Do historii liceum przeszły występy szkolnego kabaretu, otrzęsiny, połowinki, zwyczajowe pożegnanie maturzystów, czy obchodzony pierwszego dnia wiosny Dzień Samorządności.

W roku 1990 Zespół Szkół w Koronowie, decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Bydgoszczy, został rozwiązany. Liceum Ogólnokształcące uzyskało zatem status samodzielnej placówki oświatowej. Dyrektorem została Irena Moys. Od roku 1999 do 2006 istniało także gimnazjum przy Liceum Ogólnokształcącym, którego uczniowie odnosili sukcesy w konkursach przedmiotowych na szczeblu powiatowym i wojewódzkim.
Stanowisko dyrektora w latach 2002-2003 pełniła Barbara Heise. 1 stycznia 2004 roku, po wygraniu konkursu, funkcję kolejnego dyrektora przejęła Dorota Makowska. Od 2006 roku przez dekadę w murach szkoły funkcjonowało prywatne gimnazjum AWANS.
Od roku 2018 dyrektorem szkoły jest Paweł Baran.

Szkoła liczy obecnie 350 uczniów i zatrudnia 35 nauczycieli. Oferta edukacyjna ewoluuje, aby dostosować się do zmieniającego się rynku pracy, stąd uwzględniając specyfikę czasów uczniowie mają możliwość wybierać w klasach profilowanych o tematyce: mundurowej (współpraca ze wszystkimi służbami mundurowymi), turystycznej, medycznej, biologiczno-chemicznej, edukacji prawnej, psychologicznej lub stawiającej na rozwój kompetencji miękkich – klasy coachingowe.